मोरोपंत रामचंद्र पराडकर (१७२९ ते १७९४)
 सुप्रसिद्ध पंडित कवी. काव्य, नाटक, व्याकरण, अलंकार, न्याय, वेदात इत्यादी विषयांचा अभ्यास. वयाच्या २२ ३ व्या वर्षापासून काव्यलेखनास प्रारंभ. संस्कृतप्रचुर काव्यरचना, आलंकारिक साजशृंगार ल्यायलेली भाषा, वृत्तांचा यथायोग्य वापर हे पंडिती कवितेचे विशेष त्यांच्या काव्यात सापडतात. आपल्या संपूर्ण आयुष्यात त्यांनी विपुल काव्यरचना केली. सुमारे २६८ काव्यकृती त्यांच्या नावावर आहेत.
पंडिती कवितेसह त्यांच्या लेखणीने संस्कृत काव्यरचनाप्रकारांत संचार केला आहे. त्यांचे समग्र वाङ्मय ‘कवीवर्य मोरोपंतांचे समग्र ग्रंथ: खंड १ ते १२ यांत संग्रहित करण्यात आले आहे.
कवीचे साहित्यलेखन :
आर्याभारत, केकावली, मंत्रभागवत, मंत्ररामायण, श्रीकृष्णविजय, हरिवंश. 
कवितेचा आशय :
प्रस्तुत केका मोरोपंतांच्या ‘केकावली’तून घेतल्या आहेत. ‘केका’ म्हणजे मोराचा टाहो आणि आवली म्हणजे पंक्ती. मोरोपंतांनी स्वतः स ‘मोर’ कल्पून, ईश्वराला मारलेल्या हाकांना, ईश्वराच्या केलेल्या आळवणीला ‘केकावली’ असे म्हटले गेले आहे. 
प्रस्तुत केकांमधून कवी मोरोपंत सद्गृहस्थ किंवा सज्जन माणसांच्या संगतीचे व त्यांच्या विचारांच्या सान्निध्याचे महत्त्व सांगत आहेत. कोणत्याही लोभा-मोहाला बळी पडू नये, वृथा अभिमान सोडून भक्तिमार्ग आपलासा करावा, आणि भगवद्भक्तीत मन रमवावे, असा आशय या केकावलीतून व्यक्त होतो.